باسمه تعالی

                                    اعجوبه ی هستی

            بدان که انسان اعجوبه ای است دارای

                دو نــشـأه و دو عـالـم : نــشـأه ی ظـاهـره ی

                ملکیـّه ی دنیویـّه که آن بدن اوسـت،

                ونشأه ی باطنـه ی غیـبـیّـه ی مـلـکوتـیّه

                که از عـالـم دیـگر است ؛ ونفس او که از

                عالم غیـب و ملکوت اسـت دارای مـقامات و

                درجاتی اســت ، کـه بـه طـریق کلّی

                گاهی آن را بــه هـفت قــسمـت تــقسـیم

                کرده اند، وگاهی ... و برای هر یــک

                از مـقامـات و درجــات آن جــنـودی اسـت

                رحـمانی و عـقـلانی کـه آن را جــذب

                به مـلـکـوت اعــلی و دعــوت بـه ســعـادت

                می کنند، وجــنـودی اسـت شــیـطانی

                وجهلانی کـه آن را جذب به مـلـکوت

                سٌـفـلی و دعــوت بـه شـقـاوت می کـنند

                و هـمیشه بـین ایـن دو لـشکر ، جدال

                و نزاع است ، وانسان مـیدان جنگ این

                دو طـایـفه اسـت . اگـر جـــنـود رحــمانی

                غـالـب شـد، انــسان از اهـل سـعـادت و

                رحمت است ، و در سـلک ملائکه مـنـخرط

                و در زمره ی انـبیاء و اولــیاء وصالـحــین

                محـشـور است ، واگر جــنود شـیـطانی و

                لــشکر جـهل غـالـب آمــد ، انـسان از

                اهل شـقاوت وغـضب است ، و در زمره ی

                شیاطین و کفّـار و محرومــین مـحـشور

                است ... {چهل حدیث امام خمینی(ره)}

                                                                    باسمه تعالی                                                  

               ای انسان بپرهیز از اینکه دوست

               داشـته باشـی ترا سـتایش کنند، که

               ایـن حالـت ازبـهـترین فرصـتهای

               شــیـطان اسـت بـرای تاخــتـن بـه

               انسان ، تا درنتیجه ، اعمال خوب

               نیکوکاران را نابود سازد.

          امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام

                                (نهج البلاغه)                          

...........................................................................................................................................................

              در   غم   عظمی     گرفتارم  خدا     جلوه ای  کـن در شـب تـارم خدا

              روح من   گشته   اسیر   نفس دون     ده شـفـای  روح   بــیــمارم خدا

              در وجودم  بین  سراسر آتش  است    تا ابـد  خامـوش کـن   نـارم  خدا

              حسرتی  دارم   که  عمرم  شد  تباه    چاره  کن در حـسرت کارم  خدا

              خم   شده   پشتم   ز عصیان و گناه    رفع  کن   سنگـیـنی   بـارم  خدا

              ننگ   اعمال   سـیاهم    شد  وبا ل    رسته کـن از ننگ و ازعارم خدا

              رشته ی شیطان  به  حلقم  بسته شد    ده  نـجات  از حلقه ی  دارم  خدا

              چشم   غم بارم   به  باب   رحمتت    رحمـتت  کن  تا  ابـد   یارم  خدا

              دست من خالی ز زاد و توشه است    دست خود کن چاره ی کارم  خدا

              کن خـدا  در خدمـتـت  سرمـد  مرا    در رضایت  کن   جـلو دارم  خدا

                                              محتاج شفاعت

                به نام معشوق دل ها  

             (جام عشق سرمدی)

          دم فرو بـند از  مقامات  علی

            چون  بوَد  او مظهر رب جلـی

          یا علی  ای  مظـهر  اسماء رب

           بهرعشقت اهل دل در تاب وتب                                 

         کی توان روح توراادراک کرد

           یاکه عشقت رازدل ها پاک کرد

         شیعه  را  از  طینت  تو  ساختند

           در غم  و  شادی  تو   انداختند

         شیعه  یعنی در  ولا یت  سوختن

           شعله ‍ی عشقت  به  دل افروختن

         یک نظر  چون  بر دل زارم کنی

          جلوه ی حق  در  شب تارم کنی

         جلوه هایت  جام عشق  سرمدی است

                      عشق تو راز ولای احمدی است

                                  محتاج شفاعت